Innsbruck

Van uit Nederland deden orkesten mee, uit Lelystad – Hengelo - Assendelft- Breda en Amstelveen, dit laatste ensemble heeft in hun klasse de eerste prijs behaald. Rond 10.00 uur dinsdag 7 mei zijn we in Dieren, om Cor Hulstijn op te halen, zij gaat gezellig mee. We zetten eerst haar fiets en de rest van haar spullen in de camper en na een kopje koffie gaan we op weg naar Innsbruck. Het is mooi weer en na verschillende tussenstops met koffie zijn we om 19.00 uur in Merklingen een dorpje iets voor de plaats Ulm. We staan bij een sporthal in de Friedhofstrasse. Na het eten gaat Cor ons een Canadees kaartspel leren, het is leuk, spannend en gezellig. Woensdag 8 mei is mijn jongste zoon Peter jarig en wordt hij 39 jaar, daarom wordt er gezellig gezongen, via de telefoon en wensen we hem een fijne dag. Het is prachtig weer en we gaan verder via Ulm – Memmingen - Kempten en over de Fernpas naar Oostenrijk - Innsbruck. We komen rond 14.00 uur aan op de parkeerplaats midden in de stad waar de bussen altijd staan en waar Cor en Ik al 2 hebben gestaan met het festival. Helaas we mogen er niet meer staan en worden doorverwezen naar de stadscamping 6 km verderop. Kranebitte is een mooie, kleine camping. We zetten de stoelen buiten en gaan genieten van de zon. ’s Avonds gaan we weer kaarten en nu met geld. Donderdag Hemelvaartdag, het is prachtig weer en we gaan op de fiets naar Innsbruck. Het is een mooie route langs de Inn. Eerst halen we het programma boekje en onze button, dan kunnen we morgen direct naar binnen. Het is druk in de stad, natuurlijk met veel Japanners. Op een terrasje komen we Elly en haar man Kees tegen, zij is dirigente van een accordeon orkest en ik heb haar meegemaakt als dirigente op een accordeon weekend. Zij nodigden ons uit om erbij te komen zitten en zo zaten we onder het gouden dak, op een terras gezellig bij te praten en iets te drinken. Vrijdag 10 mei, Cor is jarig, leeftijd…….. Martin en Ik zingen van uit ons hoge bed en wensen haar een fijne dag en veel gezondheid en liefde toe. Het REGEND PIJPENSTELEN, jakkie. We moeten 6 km fietsen. Om 9.00 uur begint het eerste concert en zo gaan we van zaal naar zaal en genieten van de muziek. S’middags trakteert Cor op een etentje, wat lekker en gezellig was. Na nog een enkele optredens geluisterd te hebben gaan we op de fiets terug naar de camper het regent nog steeds en we komen drijfnat op de camping aan. Snel kleden we ons om en zetten de kachel aan, na de koffie gaan we kaarten ik wordt er bijna verslaafd aan.( ik ben geen spelletjes mens) Zaterdag 11 mei, het regent nog steeds daarom doen we regencape (n ) om en stappen op de fiets. Ik was fout gereden, zoals gewoonlijk ( ik had geen tomtom bij ) en we kwamen Martin in Innsbruck weer tegen. De Nederlandse orkesten moesten al vroeg spelen. waar we erg van genoten hebben. Vooral Accordeon-Ensemble-Kwintetto uit Amstelveen, zoals die muziek maken, met veel onderling contact en veel plezier en voor ons punt gaaf. Dat bleek ook wel, zij hebben een eerste prijs gehaald. We stappen weer op de fiets, om naar het beursgebouw te gaan, het regent nog steeds. We moeten even zoeken maar Martin kan eigenlijk veel vinden met zijn richting gevoel. Hij moet oversteken en komt met zijn voorwiel op de tramrails die iets boven het asfalt uit liggen en glijdt uit. Daar lag hij al kermend op de weg. Gelukkig was er niet veel verkeer en er kwam een man die hem overeind hielp. Bij het beursgebouw gaan we opzoek naar een pleister. Jonge mensen van het rode kruis komen op hem af en gaan vragen stellen, hij moest gaan zitten en niet bewegen, zijn bloeddruk wordt gemeten. Martin had erge pijn bij zijn ribben. Er werd een ambulance gebeld en die kwam snel. Ondertussen heb ik de fietsen vast gelegd en heb Cor ingelicht, zij zou met de sleutels naar de camper gaan en eventueel eerst nog wat orkesten gaan beluisteren. Ik mag met de ambulance mee en zo kwamen we in het ongevallen kliniek van Innsbruck terecht. Na en poos wachten werden er foto’s en een echo gemaakt, met de uitslag 3 gebroken ribben en een zwaar gekneusd borstbeen. OP eigen risico mag hij mee naar de camper, op zondagmorgen moeten we om 8.00 uur weer in de kliniek zijn. Wij met de taxi naar de camper, Cor was ook net aangekomen. ’s Avonds weer kaarten en toen naar bed. Martin heeft veel pijn en gaat beneden op de tafel slapen en Cor bij mij boven in bed, dat ging allemaal prima. Zondag 12 mei. De taxi kwam om 7.50, Martin en ik gaan naar de kliniek, we moeten een poosje wachten en na het maken van de foto’s, die goed waren (geen bloedingen of longperforatie) mochten we weer met de taxi naar de camper. Cor en ik maakten de camper rijklaar en zo gingen we naar het beursgebouw waar onze fietsen nog stonden. We komen daar aanrijden en voor ons gaat een wielrenner op de precies zelfde plek onderuit, dus het had er niets mee te maken dat Martin geen driewiel fiets had. We laden onze fietsen in en zetten Martin goed achter het stuur ( ik mag niet rijden want ik heb geen vrachtwagenrijbewijs) en rijden we naar huis, 850 km. Met nog een overnachting in Duitsland komen we maandag 13 mei weer in Dieren aan. Het was een mooi weekend met veel muziek, maar met een slechte afloop voor Martin. Nu wordt hij vertroeteld met veel tramadol. Diny